violenta (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)VIOLENTÁ, violentez, vb. I.
Tranz. (
Livr.) A comite un act de violență; a constrânge, a sili, a forța. [
Pr.:
vi-o-] – Din
fr. violenter.violenta (Dicționar de neologisme, 1986)VIOLENTÁ vb. I. tr. A săvârși un act de violență; a constrânge, a sili, a forța. [Pron.
vi-o-. / < fr.
violenter].
violenta (Marele dicționar de neologisme, 2000)VIOLENTÁ vb. tr. a săvârși un act de violență; a constrânge, a sili. (< fr.
violenter)
violenta (Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005)violentá (a ~) (vi-o-) vb.,
ind. prez. 3
violenteázăviolentà (Dicționar universal al limbei române, ediția a VI-a, 1929)violentà v. a constrânge, a silui.
violenta (Dicționarul explicativ al limbii române (ediția a II-a revăzută și adăugită), 2009)VIOLENTÁ, violentez, vb. I.
Tranz. A comite un act de violență; a constrânge, a sili, a forța. [
Pr.:
vi-o-] — Din
fr. violenter.