titirisi(Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998) TITIRISÍ,titirisesc, vb. IV. Tranz. și refl. (Pop. și fam.) A (se) dichisi. – Et. nec.
titirisi(Dicționarul explicativ al limbii române (ediția a II-a revăzută și adăugită), 2009) TITIRISÍ,titirisesc, vb. IV. Tranz. și refl. (Pop. și fam.) A (se) dichisi. — Et. nec.