surtucel(Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998) SURTUCÉL,surtucele, s. n. Diminutiv al lui surtuc; surtucaș. – Surtuc + suf. -el.
surtucel(Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005) surtucél s. n., pl. surtucéle
surtucel(Dicționarul explicativ al limbii române (ediția a II-a revăzută și adăugită), 2009) SURTUCÉL,surtucele, s. n. Diminutiv ai lui surtuc; surtucaș. — Surtuc + suf. -el.