specimen (Dicționarul limbii române moderne, 1958 (cu ortografie modificată conform normelor din 1993))SPECIMÉN, specimene, s. n. Exemplar, model, exemplu care ilustrează un gen, o specie etc. –
Fr. spécimen.specimen (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)SPECIMÉN, specimene, s. n. (Adesea
fig.) Exemplar, model, exemplu care ilustrează un gen, o specie, un obiect etc. – Din
fr. spécimen.specimen (Dicționar de neologisme, 1986)SPECIMÉN s.n. (
Uneori peior.) Exemplar, probă, model; mostră. [Pl.
-ne, -nuri. / < fr.
spécimen, cf. lat.
specimen – model].
specimen (Marele dicționar de neologisme, 2000)SPECIMÉN s. n. exemplar, model; mostră. ♦ ~ de semnătură = modul cum semnează o persoană. (< fr.
spécimen, lat.
specimen)
specimen (Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005)specimén s. n.,
pl. speciménespecimen (Dicționaru limbii românești, 1939)*specimén n., pl.
e (fr.
spécimen, d. lat.
spécimen, speciminis. Cp. cu
abdomen, examen, bitum, regim și
volum). Mostră, tip, exemplar de probă:
un specimen de fluture, un specimen de revistă. Fig. Iron. Ipochimen, tip, specie:
ce specimen de om e acesta? V.
pramatie.specimen (Dicționar universal al limbei române, ediția a VI-a, 1929)specimen n. model, mostră.
specimen (Dicționarul explicativ al limbii române (ediția a II-a revăzută și adăugită), 2009)SPECIMÉN, specimene, s. n. (Adesea
fig.) Exemplar, model, exemplu care ilustrează un gen, o specie, un obiect etc. — Din
fr. spécimen.