incomutabilitate (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)INCOMUTABILITÁTE s. f. (
Mat.) Însușirea de a fi incomutabil. – Din
fr. incommutabilité.incomutabilitate (Dicționar de neologisme, 1986)INCOMUTABILITÁTE s.f. Însușirea de a fi incomutabil. [Cf. fr.
incommutabilité].
incomutabilitate (Marele dicționar de neologisme, 2000)INCOMUTABILITÁTE s. f. însușirea de a fi incomutabil. (< fr.
incommutabilité)
incomutabilitate (Dicționaru limbii românești, 1939)*incomutabilitáte f. (lat.
in-commutabilitas, -átis).
Jur. Calitatea de a fi incomutabil.