huzdupa (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)HUZDUPÁ, huzdúp, vb. I.
Tranz. (
Reg.) A mânca lacom (și urât). – din
huzdup.huzdupa (Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005)huzdupá (a ~) (
reg.)
vb.,
ind. prez. 3
huzdúpă