hoher (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)HOHÉR, hoheri, s. m. (
Reg.)
1. Hingher.
2. Călău. – Din
magh. hóhér.hoher (Dicționarul etimologic român, 1958-1966)hóher (hohéri), s. m. –
1. Călău. –
2. Hingher care omoară cîinii vagabonzi.
Mag. hóhér (Cihac, II, 506; Gáldi,
Dict., 136).
Sec. XVIII. În
Trans. și
Mold. –
Der. hoheri, vb. (a chinui).
hoher (Dicționaru limbii românești, 1939)hohér m. (ung.
hóhér, hóhár, d. mgerm.
hâhaere, hâher = ngerm.
henker, hingher).
Trans. Calăŭ.
Mold. Hingher.
hoher (Dicționar de regionalisme și arhaisme din Maramureș, 2011)hohér, -i, s.m. –
1. Călău: „Stegar i-a si hoheru / Că i-a tăie căpuțu” (Memoria 2001: 105).
2. Om blestemat. – Din magh. hóhér „călău„; Cf. germ. Haher „cel ce cosește vieți” (Țurcanu 2005).
hoher (Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005)hohér (
reg.)
s. m.,
pl. hohérihoher (Dicționar universal al limbei române, ediția a VI-a, 1929)hoher m. Tr.
1. calău:
las’să vie..., hoherii calea i-o ție POP.;
2. Mold. hengher:
hoher de câini. [Ung. HÓHÉR].