constatativ (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)CONSTATATÍV, -Ă, constatativi, -e, adj. Care constată, care înregistrează ceva ca atare. – Din
fr. constatatif.constatativ (Dicționar de neologisme, 1986)CONSTATATÍV, -Ă adj. Constativ. [Cf. fr.
constatatif].
constatativ (Dicționarul explicativ al limbii române (ediția a II-a revăzută și adăugită), 2009)CONSTATATÍV, -Ă, constatativi, -e, adj. Care constată, care înregistrează ceva ca atare. — Din
fr. constatatif.