tigheli (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)TIGHELÍ, tighelesc, vb. IV.
Tranz. A coase un material cu tighel, a face un tighel. ♦ A tivi o fâșie dintr-un alt material (colorat). – Din
tighel.tigheli (Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005)tighelí (a ~) vb.,
ind. prez. 1
sg. și 3
pl. tighelésc, imperf. 3
sg. tigheleá; conj. prez. 3
să tigheleáscătigheli (Dicționarul explicativ al limbii române (ediția a II-a revăzută și adăugită), 2009)TIGHELÍ, tighelesc, vb. IV.
Tranz. A coase un material cu tighel, a face un tighel. ♦ A tivi o fâșie dintr-un alt material (colorat). — Din
tighel.