spiritualist (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)SPIRITUALÍST, -Ă, spiritualiști, -ste, adj.,
s. m. și
f. 1. Care aparține spiritualismului, privitor la spiritualism.
2. S. m. și
f. Adept al spiritualismului. [
Pr.:
-tu-a-] – Din
fr. spiritualiste.spiritualist (Dicționar de neologisme, 1986)SPIRITUALÍST, -Ă adj. Referitor la spiritualism, propriu spiritualismului. //
s.m. și f. Adept al spiritualismului. [< fr.
spiritualiste].
spiritualist (Marele dicționar de neologisme, 2000)SPIRITUALÍST, -Ă adj., s. m. f. (adept) al spiritualismului. (< fr.
spiritualiste)
spiritualist (Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005)spiritualíst (-tu-a-) adj. m.,
s. m.,
pl. spiritualíști; adj. f.,
s. f. spiritualístă, pl. spiritualístespiritualist (Dicționar universal al limbei române, ediția a VI-a, 1929)spiritualist a. și m. partizan al spiritualismului:
filozofie spiritualistă.spiritualist (Dicționaru limbii românești, 1939)*spiritualíst, -ă s. Partizan al spiritualizmuluĭ. Adj. Filosofie spiritualistă V.
materialist.spiritualist (Dicționarul explicativ al limbii române (ediția a II-a revăzută și adăugită), 2009)SPIRITUALÍST, -Ă, spiritualiști, -ste, adj.,
s. m. și
f. 1. Care aparține spiritualismului, privitor la spiritualism.
2. S. m. și
f. Adept al spiritualismului. [
Pr.:
-tu-a-] — Din
fr. spiritualiste.