recidivitate (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)RECIDIVITÁTE s. f. (Rar) Tendință spre recidivă. – Din
fr. récidivité.recidivitate (Dicționar de neologisme, 1986)RECIDIVITÁTE s.f. (
Rar) Tendință spre recidivă. [Cf. fr.
récidivité].
recidivitate (Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005)recidivitáte (rar)
s. f.,
g.-d. art. recidivitắții recidivitate (Dicționarul explicativ al limbii române (ediția a II-a revăzută și adăugită), 2009)RECIDIVITÁTE s. f. (Rar) Tendință spre recidivă. — Din
fr. récidivite.