radioemisie (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)RADIOEMÍSIE s. f. v. radioemisiune.radioemisie (Dicționar de neologisme, 1986)RADIOEMÍSIE s.f. v.
radioemisiune.
radioemisie (Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005)*radioemísie (producere de unde electromagnetice)
(-di-o-, -si-e) s. f.,
art. radioemísia, g.-d. art. radioemísiei; pl. radioemísii, art. radioemísiileradioemisie (Dicționar enciclopedic, 1993-2009)RADIOEMÍSIE (‹
fr.)
s. f. Emisie (
1) de radiații electromagnetice de radiofrecvență; emisie radio.
radioemisie (Dicționarul explicativ al limbii române (ediția a II-a revăzută și adăugită), 2009)RADIOEMÍSIE, radioemisii, s. f. 1. Producere a undelor electromagnetice în scopul realizării unei radiocomunicații.
2. (în forma
radioemisiune) Emisiune radiofonică cu ajutorul căreia se transmit știri, programe culturale etc. [
Pr.:
-di-o-. —
Var.:
radioemísiune s. f.] — Din
fr. radio-émission.