radioemisiune (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)RADIOEMISIÚNE, radioemisiuni, s. f. 1. Producere a undelor electromagnetice în scopul realizării unei radiocomunicații.
2. Emisiune radiofonică cu ajutorul căreia se transmit știri, programe culturale etc. [
Pr.:
-di-o-e-mi-si-u-. –
Var.:
radioemísie s. f.] – Din
fr. radio-émission.radioemisiune (Dicționar de neologisme, 1986)RADIOEMISIÚNE s.f. Emisiune radiofonică. [Pron.
-si-u-, var.
radioemisie s.f. / cf. fr.
radioémission].
radioemisiune (Marele dicționar de neologisme, 2000)RADIOEMISIÚNE s. f. emisiune radiofonică. (< fr.
radioémission)
radioemisiune (Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005)radioemisiúne (emisiune radiofonică)
(-di-o-, -si-u-) s. f.,
g.-d. art. radioemisiúnii; pl. radioemisiúniradioemisiune (Dicționarul explicativ al limbii române (ediția a II-a revăzută și adăugită), 2009)RADIOEMISIÚNE s. f. v. radioemisie.