perturbativ(Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998) PERTURBATÍV, -Ă,perturbativi, -e, adj. (Rar) Perturbator. – Din lat. perturbativus.
perturbativ(Dicționar de neologisme, 1986) PERTURBATÍV, -Ăadj. Perturbator. [Cf. it. perturbativo].
perturbativ(Marele dicționar de neologisme, 2000) PERTURBATÍV, -Ăadj. perturbator. (< lat. perturbativus)
perturbativ(Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005) perturbatív adj. m., pl. perturbatívi; f. perturbatívă, pl. perturbatíve