imigra (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)IMIGRÁ, imigrez, vb. I.
Intranz. A veni într-o țară străină pentru a se stabili aici. – Din
fr. immigrer, lat. immigrare.imigra (Dicționar de neologisme, 1986)IMIGRÁ vb. I. intr. A se stabili într-o țară străină, părăsind țara de origine. [Cf. fr.
immigrer, lat., it.
immigrare].
imigra (Marele dicționar de neologisme, 2000)IMIGRÁ vb. intr. a se stabili într-o țară străină, părăsind țara de origine. (< fr.
immigrant, lat.
immigrare)
imigra (Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005)imigrá (a ~) (a se stabili în altă țară)
(-mi-gra) vb.,
ind. prez. 3
imigreázăimigra (Dicționarul explicativ al limbii române (ediția a II-a revăzută și adăugită), 2009)IMIGRÁ, imigrez, vb. I.
Intranz. A veni într-o țară străină pentru a se stabili aici. — Din
fr. immigrer, lat. immigrare.imigrà (Dicționar universal al limbei române, ediția a VI-a, 1929)imigrà v. a veni să se așeze într’o țară străină.