iluziona (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)ILUZIONÁ, iluzionez, vb. I.
Refl. și
tranz. (Rar) A(-și) face iluzii; a (se) amăgi. [
Pr.:
-zi-o-] – Din
fr. illusionner.iluziona (Dicționar de neologisme, 1986)ILUZIONÁ vb. I. refl., tr. (
Rar) A (se) amăgi, a(-și) face iluzii. [Pron.
-zi-o-. / < fr.
illusionner].
iluziona (Marele dicționar de neologisme, 2000)ILUZIONÁ vb. refl., tr. a (se) amăgi, a(-și) face iluzii. (< fr.
illusionner)
iluziona (Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005)iluzioná (a ~) (-zi-o-) vb.,
ind. prez. 3
iluzioneázăiluziona (Dicționarul explicativ al limbii române (ediția a II-a revăzută și adăugită), 2009)ILUZIONÁ, iluzionez, vb. I.
Refl. și
tranz. A(-și) face iluzii; a (se) amăgi. [
Pr.: -
zi-o-] — Din
fr. illusionner.iluzionà (Dicționar universal al limbei române, ediția a VI-a, 1929)iluzionà f.
1. a cauza iluziuni;
2. a-și face iluziune.