hălăgie (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)HĂLĂGÍE s. f. V. gălăgie.hălăgie (Dicționaru limbii românești, 1939)hălăgíe, V.
gălăgie.hălăgie (Dicționar universal al limbei române, ediția a VI-a, 1929)hălăgie f. Mold. gălăgie:
săturându-se de atâta hălăgie CR. [Cf. pol. HALAS (rut. GALAS), gălăgie].