haiducesc(Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998) HAIDUCÉSC, -EÁSCĂ,haiducești, adj. De haiduc. – Haiduc + suf. -esc.
haĭducesc(Dicționaru limbii românești, 1939) 1) haĭducésc, -eáscă adj. De haĭduc: vĭață haĭducească, cîntec haĭducesc.
haĭducesc(Dicționaru limbii românești, 1939) 2) haĭducésc v. intr. (d. haĭduc). Duc vĭață de haĭduc: mulțĭ anĭ a haĭducit.
haiducesc(Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005) haiducésc adj. m., f. haiduceáscă; pl. m. și f. haiducéști
haiducesc(Dicționar universal al limbei române, ediția a VI-a, 1929) haiducesc a. privitor la haiduci: cântece haiducești.