hanger (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)HANGÉR, hangere (hangeruri), s. n. Pumnal mare, încovoiat. – Din
tc. hancer.hanger (Dicționaru limbii românești, 1939)hangér n., pl.
e (turc. [d. pers.]
hanğer, hančer, hanğar, de unde și ngr.
handzárĭ, sîrb. bg.
hanğar, pol.
handziar, ung.
handsár, sp. pg. [d. ar.]
alfanje, sabie curbă. Cp. cu rus.
kinžal, pumnal).
Vechĭ. Pumnal curb întrebuințat de Turcĭ ș. a. – Și
hangear, pl.
ere, și
hamger (Mold.). Și
anger.hanger (Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005)hangér (pumnal)
s. n.,
pl. hangérehanger (Dicționar universal al limbei române, ediția a VI-a, 1929)hanger n. pumnal încovoiat ce Turcii poartă la brâu:
cu hanger bogat la sân POP. [Turc. HANDJER].