hașmaciucă (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)HAȘMACIÚCĂ s. f. V. hasmațuchi.hașmacĭucă (Dicționaru limbii românești, 1939)hașmacĭúcă (Trans.) f., pl.
ĭ, și
hasmațúchĭ (Mold. nord) m. (d. ung.
hagymacsicsó, bulb de usturoĭ, saŭ d. turc.
asmačyk, dim. d.
asma, butuc de vița [!], că se zice și
asmățui. V.
hașmă). O plantă umbeliferă din ale căreĭ frunze se face salată (
anthriscus cerefolium, cu varietatea
anthriscus silvestris saŭ
chaerophyllum silvestre).