funducliu(Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998) FUNDUCLÍU,funduclii, s. m. Funduc. – Cf. funduc.
funducliu(Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005) funduclíu(-du-cliu) s. m., art. funduclíul; pl. funduclíi, art. funduclíii (-cli-ii)