fonetism (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)FONETÍSM, fonetisme, s. n. 1. Totalitatea sunetelor unui sistem fonetic.
2. Mod specific de a pronunța un anumit sunet sau un cuvânt. – Din
fr. phonétisme.fonetism (Dicționar de neologisme, 1986)FONETÍSM s.n. Totalitatea sunetelor unui sistem fonetic; mod de pronunțare propriu unei limbi, unui dialect etc. [< fr.
phonétisme].
fonetism (Marele dicționar de neologisme, 2000)FONETÍSM s. n. 1. totalitatea formelor utilizate într-o limbă. 2. mod de pronunțare propriu unei limbi, unui dialect sau grai. (< fr.
phonétisme)
fonetism (Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005)fonetísm s. n.,
pl. fonetísmefonetism (Dicționar universal al limbei române, ediția a VI-a, 1929)fonetism n. totalitatea sonurilor unei limbi.