dezabuzat (Dicționar de neologisme, 1986)DEZABUZÁT, -Ă adj. (
Franțuzism) Dezamăgit; amărât, scârbit. [Var.
desabuzat, -ă adj. / cf. fr.
désabusé].
dezabuzat (Marele dicționar de neologisme, 2000)DEZABUZÁT, -Ă adj. dezamăgit. (< fr.
désabusé)
dezabuzat (Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005)*dezabuzát (
livr.)
(de-za-/dez-a-) adj. m.,
pl. dezabuzáți; f. dezabuzátă, pl. dezabuzátedezabuzat (Dicționarul explicativ al limbii române (ediția a II-a revăzută și adăugită), 2009)DEZABUZÁT, -Ă, dezabuzați, -te, adj. (
Livr.) Persoană care și-a pierdut speranțele, entuziasmul; dezamăgit. —
V. dezabuza.