coroti (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)COROTÍ, corotesc, vb. IV.
Refl. (
Reg.) A se descotorosi. – Din
ucr. korotyty.coroti (Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005)!corotí (a se ~) (
reg.)
vb. refl.,
ind. prez. 3
sg. se corotéște, imperf. 3
sg. se coroteá; conj. prez. 3
să se coroteáscăcoroti (Dicționarul explicativ al limbii române (ediția a II-a revăzută și adăugită), 2009)COROTÍ, corotesc, vb. IV. Refl. (
Reg.) A se descotorosi. — Din
ucr. korotyty.