trieniu (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)TRIÉNIU s. n. (Rar) Interval de trei ani. [
Pr.:
tri-e-] – Din
lat. triennium.trieniu (Dicționar de neologisme, 1986)TRIÉNIU s.n. (
Latinism) Interval de trei ani. [Pron.
tri-e-niu. / < lat.
triennium].
trieniu (Marele dicționar de neologisme, 2000)TRIÉNIU s. n. interval de trei ani. (< lat.
triennium)
trieniu (Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005)triéniu (rar) [
niu pron. niu]
(tri-e-) s. n.,
art. triéniul; pl. triénii, art. triéniile (-ni-i-)trieniu (Dicționarul explicativ al limbii române (ediția a II-a revăzută și adăugită), 2009)TRIÉNIU, trienii, s. n. (Rar) Interval de trei ani. [
Pr.:
tri-e-] —
Din lat. triennium.trieniŭ (Dicționaru limbii românești, 1939)*triéniŭ n. (lat.
triennium. V.
deceniŭ). Durată de treĭ anĭ:
trieniŭ militar (serviciŭ de treĭ anĭ).