supraconducție (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)SUPRACONDÚCȚIE, supraconducții, s. f. (
Fiz.) Supraconductibilitate. – Din
fr. supraconduction.supraconducție (Dicționar de neologisme, 1986)SUPRACONDÚCȚIE s.f. Supraconductibilitate. [< fr.
supraconduction].
supraconducție (Marele dicționar de neologisme, 2000)SUPRACONDÚCȚIE s. f. supraconductibilitate. (< fr.
supraconduction)
supraconducție (Dicționarul explicativ al limbii române (ediția a II-a revăzută și adăugită), 2009)SUPRACONDÚCȚIE, supraconducții, s. f. (
Fiz.) Supraconductibilitate. — Din
fr. supraconduction.