simplicitate (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)SIMPLICITÁTE s. f. Simplitate. – Din
fr. simplicité, lat. simplicitas, -atis.simplicitate (Dicționar de neologisme, 1986)SIMPLICITÁTE s.f. Simplitate. [Cf. fr.
simplicité, lat.
simplicitas].
simplicitate (Marele dicționar de neologisme, 2000)SIMPLICITÁTE s. f. simplitate. (< fr.
simplicité, lat.
simplicitas)
simplicitate (Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005)simplicitáte s. f.,
g.-d. art. simplicitắțiisimplicitate (Dicționaru limbii românești, 1939)*simplicitáte f. (lat.
simplicílas, -ális). Calitatea de a fi simplu:
simplicitatea uneĭ mașini, a moravurilor, a hainelor. Candoare, naivitate, prostie:
e o simplicitate a vorbi așa. – Și
simplitate (format d.
simplu).
simplicitate (Dicționarul explicativ al limbii române (ediția a II-a revăzută și adăugită), 2009)SIMPLICITÁTE s. f. Simplitate. — Din
fr. simplicité, lat. simplicitas, -atis.