reglementar (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)REGLEMENTÁR, -Ă, reglementari, -e, adj. Care este sau se face conform unor regulamente sau unor norme. ♦ (
Înv.) Care este în legătură cu Regulamentul organic; regulamentar. – Din
fr. réglementaire, germ. reglementarisch.reglementar (Dicționar de neologisme, 1986)REGLEMENTÁR, -Ă adj. Conform unor norme, unor regulamente. ♦ Regulamentar. [Cf. fr.
réglementaire].
reglementar (Marele dicționar de neologisme, 2000)REGLEMENTÁR, -Ă adj. conform unui regulament; regulamentar. (< fr.
réglementaire)
reglementar (Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005)reglementár (re-gle-) adj. m.,
pl. reglementári; f. reglementáră, pl. reglementárereglementar (Dicționar universal al limbei române, ediția a VI-a, 1929)reglementar a. privitor la un reglement:
legi reglementare; Domniile reglementare, cele ce au fost dirijate de Regulamentul organic (1831—1859).
reglementar (Dicționarul explicativ al limbii române (ediția a II-a revăzută și adăugită), 2009)REGLEMENTÁR, -Ă, reglementari, -e, adj. Care este sau se face conform unor regulamente sau unor norme. ♦ (
înv.) Care este în legătură cu Regulamentul Organic; regulamentar. — Din
fr. réglementaire, germ. reglementarisch.