protomă (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)PROTÓMĂ, protome, s. f. (
Arheol.) Bust al unui om sau al unui animal care împodobea, în antichitate, un obiect de metal sau de ceramică. – Din
fr. protomé, engl. protoma.protomă (Dicționar de neologisme, 1986)PROTÓMĂ s.f. Figurină în formă de cap de animal sau de om, formând un ornament al unui obiect metalic sau ceramic. [Cf. fr.
protomé].
protomă (Marele dicționar de neologisme, 2000)PROTÓMĂ s. f. figurină în formă de bust de animal sau de om, ornament al unui obiect metalic sau ceramic. (< fr.
protome, engl.
protoma)