proconsular (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)PROCONSULÁR, -Ă, proconsulari, -e, adj. Care ține de proconsul, privitor la proconsul, guvernat de un proconsul. – Din
lat. proconsularis, fr. proconsulaire.proconsular (Dicționar de neologisme, 1986)PROCONSULÁR, -Ă adj. De proconsul. ♦
Provincie proconsulară = provincie condusă de un proconsul. [Cf. lat.
proconsularis, fr.
proconsulaire].
proconsular (Marele dicționar de neologisme, 2000)PROCONSULÁR, -Ă adj. referitor la proconsul, guvernat de un proconsul. (< fr.
proconsulaire, lat.
proconsularis)
proconsular (Dicționaru limbii românești, 1939)*proconsulár, -ă adv. (lat.
proconsularis). De proconsul:
autoritate, provincie proconsulară.proconsular (Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005)proconsulár adj. m.,
pl. proconsulári; f. proconsuláră, pl. proconsuláre