permisionar (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)PERMISIONÁR, permisionari, s. m. (
Livr.) Soldat aflat în permisie. [
Pr.:
-si-o-] – Din
fr. permissionaire.permisionar (Dicționar de neologisme, 1986)PERMISIONÁR s.m. (
Liv.) Ostaș care pleacă în permisie. [Pron.
-si-o-. / < fr.
permissionnaire].
permisionar (Marele dicționar de neologisme, 2000)PERMISIONÁR s. m. ostaș aflat în permisie. (< fr.
permissionnaire)
permisionar (Dicționaru limbii românești, 1939)*permisionár, -ă s. (d.
permisiune; fr.
permissionnaire). Care are permisiune, maĭ ales vorbind de soldațĭ.