panacotar (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)PANACOTÁR s. m. v. panacodar.panacotar (Dicționar de argou al limbii române, 2007)panacotar, panacotari s. m. (intl.) hoț de buzunare.
panacotar (Dicționaru limbii românești, 1939)panacotár și (Munt.)
-dar m. (d.
panacot). Lucrător care duce pînea [!] pe panacot.
panacotar (Dicționarul explicativ al limbii române (ediția a II-a revăzută și adăugită), 2009)PANACOTÁR s. m. v. panacodar.