mansuet (Dicționar de neologisme, 1986)MANSUÉT, -Ă adj. (
Liv.) Blând, indulgent, bun. [Pron.
-su-et. / < lat.
mansuetus, it.
mansueto, cf. fr.
mansuet].
mansuet (Marele dicționar de neologisme, 2000)MANSUÉT, -Ă adj. blând, indulgent, bun. (< lat.
mansuetus, it.
mansueto)
mansuet (Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005)mansuét (
livr.)
(-su-et) adj. m.,
pl. mansuéți; f. mansuétă, pl. mansuéte