lubiț (Dicționarul etimologic român, 1958-1966)lúbiț (lúbiți), s. m. – Plantă (Camelina sativa).
Sb. ljubica „melică” (Cihac, II, 152;
cf. Conev 43).
lubiț (Dicționar universal al limbei române, ediția a VI-a, 1929)lubiț m. Tr. Bot. gălbinuș. [Serb. LĬUBIȚA, toporași (lit. drăguță)].