jeluială(Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998) JELUIÁLĂ,jeluieli, s. f. Jeluire. [Pr.: -lu-ia-] – Jelui + suf. -eală.
jeluială(Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005) jeluiálă s. f., g.-d. art. jeluiélii; pl. jeluiéli
jeluială(Dicționarul explicativ al limbii române (ediția a II-a revăzută și adăugită), 2009) JELUIÁLĂ,jeluieli s. f. Jeluire. [Pr.: -lu-ia-] — Jelui + suf. -eală.