imunitar (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)IMUNITÁR, -Ă, imunitari, -e, adj. (
Biol.) Cu caracter de imunitate. – Din
fr. immunitaire.imunitar (Marele dicționar de neologisme, 2000)IMUNITÁR, -Ă adj. cu caracter de imunitate. (< fr.
immunuitaire)
imunitar (Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005)*imunitár adj. m.,
pl. imunitári; f. imunitáră, pl. imunitáre