iconoclastie (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)ICONOCLASTÍE s. f. Caracter iconoclast; condiție, atitudine de iconoclast. – Din
fr. iconoclastie.iconoclastie (Dicționar de neologisme, 1986)ICONOCLASTÍE s.f. Caracter iconoclast. [Gen.
-iei. / < fr.
iconoclastie, it.
iconoclastia].
iconoclastie (Marele dicționar de neologisme, 2000)ICONOCLASTÍE s. f. caracter, atitudine de iconoclast. (< fr.
iconoclastie)
iconoclastie (Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005)*iconoclastíe (-no-clas-) s. f.,
art. iconoclastía, g.-d. iconoclastíi, art. iconoclastíeiiconoclastie (Dicționarul explicativ al limbii române (ediția a II-a revăzută și adăugită), 2009)ICONOCLASTÍE s. f. Caracter iconoclast; condiție, atitudine de iconoclast. — Din
fr. iconoclastie.