herghelegiu (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)HERGHELEGÍU, herghelegii, s. m. Păzitor, îngrijitor al unei herghelii. – Din
tc. hergeleci.herghelegiu (Dicționar de argou al limbii române, 2007)herghelegiu, herghelegii s. m. proxenet.
herghelegiu (Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005)herghelegíu s. m.,
art. herghelegíul; pl. herghelegíi, art. herghelegíii (-gi-ii)