halogena (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)HALOGENÁ, halogenez, vb. I.
Tranz. A supune o substanță reacției de halogenare. – Din
fr. halogéner.halogena (Dicționar de neologisme, 1986)HALOGENÁ vb. I. tr. A produce acțiunea de halogenare. [< fr.
halogéner].
halogena (Marele dicționar de neologisme, 2000)HALOGENÁ vb. tr. a supune o substanță reacției de halogenare. (< fr.
halogéner)
halogena (Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005)*halogená (a ~) vb.,
ind. prez. 3
halogeneáză