gușter (Dicționarul etimologic român, 1958-1966)gúșter (-ri), s. m. –
1. Varietate de șopîrlă, Lacerta viridis. –
2. Anghină difterică (pe laringe). –
3. Gît, gîtlej, beregată. –
4. Omușor. –
5. Anghină. –
Mr. guștu, megl. gușter. Sl. (
bg.,
sb.,
cr.)
gušter (Miklosich,
Slaw. Elem., 20; Miklosich,
Lexicon, 149; Cihac, II, 132; Berneker 363),
cf. sl. jašterŭ „șopîrlă”,
ngr. vουστέρα. Pentru semantism,
cf. Cihac. –
Der. gușteroaică, s. f. (șopîrlă);
gușteriță, s. f. (parazit intestinal, la cai), din
sl. jašterica, sb. gušterica, bg. gušterice (Conev 46),
cf. ngr. γουστερίτσα (Meyer,
Neugr. St., II, 24);
gușterariță, s. f. (anghină).