fuzibilitate (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)FUZIBILITÁTE s. f. Însușirea unui metal de a fi fuzibil. – Din
fr. fusibilité.fuzibilitate (Dicționar de neologisme, 1986)FUZIBILITÁTE s.f. Însușirea unui metal de a fi fuzibil. [Cf. fr.
fusibilité].
fuzibilitate (Marele dicționar de neologisme, 2000)FUZIBILITÁTE s. f. proprietate a unui metal de a fi fuzibil. (< fr.
fusibilité)
fuzibilitate (Dicționaru limbii românești, 1939)*fuzibilitáte f. (fr.
fusibilité). Proprietatea de a fi fuzibil.
fuzibilitate (Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005)fuzibilitáte s. f.,
g.-d. art. fuzibilitắțiifuzibilitate (Dicționar universal al limbei române, ediția a VI-a, 1929)fuzibilitate f. dispozițiunea de a se topi;
fuzibilitatea metalelor.