futilitate (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)FUTILITÁTE, futilități, s. f. (
Livr.) Inutilitate; lipsă de seriozitate, frivolitate. – Din
fr. futilité, lat. futilitas, -atis.futilitate (Dicționar de neologisme, 1986)FUTILITÁTE s.f. Caracterul, natura a ceea ce este futil; inutilitate. [Cf. fr.
futilité].
futilitate (Marele dicționar de neologisme, 2000)FUTILITÁTE s. f. inutilitate; neseriozitate, frivolitate. (< fr.
futilité, lat.
futilitas)
futilitate (Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005)futilitáte (
livr.)
s. f.,
g.-d. art. futilitắții; pl. futilitắți