filaliu (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)FILALÍU s. n. (
Înv.) Pânză foarte fină și subțire din care se făceau șervete, cămăși etc. –
Et. nec.filaliu (Dicționarul etimologic român, 1958-1966)filalíu s. m. – Pînză fină.
Tc. fileli (Șeineanu, II, 171; Lokotsch 606), de la
Tafilalet „Tafilete”.
Sec. XIX,
înv.filaliu (Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005)filalíu (
înv.)
s. n.,
art. filalíulfilaliu (Dicționar universal al limbei române, ediția a VI-a, 1929)filaliu n. țesătură foarte fină:
șervetele erau de filaliu NEGR. [Turc. FILELI].
filaliŭ (Dicționaru limbii românești, 1939)filalíŭ n. (turc.
filali, ar.
filâlî, filĕ´i, d. orașu marocan
Tafilelt saŭ
Tafilalet; sp.
filelí, pg.
filelé).
Vechĭ. O stofă de matasă [!] foarte fină din Siria (fr.
tulle).