duct (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)DUCT s. n. (
Anat.) Canal, tub. – Din
lat. ductus.duct (Dicționar de neologisme, 1986)DUCT s.n. (
Anat.) Canal, tub. [< lat.
ductus].
duct (Marele dicționar de neologisme, 2000)DUCT1 s. n. (anat.) canal, tub. (< lat.
ductus)
duct (Marele dicționar de neologisme, 2000)-DÚCT2 elem. „care duce”. (< lat.
ductus)
duct (Dicționarul explicativ al limbii române (ediția a II-a revăzută și adăugită), 2009)DUCT s. n. (
Anat.) Canal, tub. —
Din lat. ductus.