desfundare(Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998) DESFUNDÁRE,desfundări, s. f. Faptul de a (se) desfunda. – V. desfunda.
desfundare(Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005) desfundáre s. f., g.-d. art. desfundắrii; pl. desfundắri
desfundare(Dicționarul explicativ al limbii române (ediția a II-a revăzută și adăugită), 2009) DESFUNDÁRE,desfundări, s. f. Faptul de a (se) desfunda. — V. desfunda.