deducere(Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998) DEDÚCERE,deduceri, s. f. Faptul de a deduce. – V. deduce.
deducere(Dicționar de neologisme, 1986) DEDÚCEREs.f. Faptul de a deduce. [< deduce].
deducere(Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005) dedúcere s. f., g.-d. art. dedúcerii; pl. dedúceri
deducere(Dicționarul explicativ al limbii române (ediția a II-a revăzută și adăugită), 2009) DEDÚCERE,deduceri,s. f. Faptul de a deduce.— V. deduce.