contrapune(Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998) CONTRAPÚNE,contrapún, vb. III. Tranz. (Rar) A opune. – Contra1- + pune.
contrapune(Dicționarul explicativ al limbii române (ediția a II-a revăzută și adăugită), 2009) CONTRAPÚNE,contrapún, vb. III. Tranz. (Rar) A opune. — Contra1- + pune.