conciziune (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)CONCIZIÚNE s. f. v. concizie.conciziune (Dicționar de neologisme, 1986)CONCIZIÚNE s.f. v.
concizie.
conciziune (Dicționaru limbii românești, 1939)*conciziúne f. (lat.
con-císio, -ónis. V.
de-ciziune). Calitatea de a fi concis:
conciziune de stil. – Și
-ízie.conciziune (Dicționar universal al limbei române, ediția a VI-a, 1929)concizi(un)e f. calitatea stilului conciz.