bucolism (Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998)BUCOLÍSM s. n. Caracter bucolic. –
Bucol[ic] +
suf. -ism.bucolism (Dicționar de neologisme, 1986)BUCOLÍSM s.n. (
Liv.) Caracter bucolic. [<
bucoli(c) +
-ism].
bucolism (Marele dicționar de neologisme, 2000)BUCOLÍSM s. n. caracter bucolic. (< bucol/ic/ + -ism)
bucolism (Dicționarul explicativ al limbii române (ediția a II-a revăzută și adăugită), 2009)BUCOLÍSM s. n. Caracter bucolic. —
Bucol[ic] +
suf. -ism.