vulturel(Dicționarul explicativ al limbii române, ediția a II-a, 1998) VULTURÉL,vulturei, s. m. Vulturaș. – Vultur + suf. -el.
vulturel(Dicționar ortografic, ortoepic și morfologic al limbii române, ediția a II-a revăzută și adăugită, 2005) vulturél (rar) s. m., pl. vulturéi, art. vulturéii
vulturel(Dicționarul explicativ al limbii române (ediția a II-a revăzută și adăugită), 2009) VULTURÉL,vulturei, s. m. (Rar) Vulturaș. — Vultur + suf. -el.